Uoči Trojčindana, u subotu, 18. juna 2005. godine, na opšte zadovoljstvo i molitvenu radost Barana ispunjeno je vjekovno proročanstvo o tome da će se, kada se na vrhu sveštene gore Rumije nakupi dovoljno kamena, crkva Svete Trojice koja je odatle odletjela na nebo ponovo s neba vratiti…

Naime, Crkva Svete Trojice na Rumiji, koju su Turci srušili 1571.g. vjerovatno je datirala još iz vremena Svetog Jovana Vladimira (početak 11-og  vijeka), ako ne i ranije. Od tog vremena je i običaj iznošenja Krsta Svetog Jovana Vladimira na vrh Rumije, da bi se posle rušenja crkve uveo i običaj da svaki hodočasnik iznese sa sobom i po jedan kamen i tim je kamenjem vjekovima prekrivano staro crkvište. Predanje je govorilo da će kada se na vrhu sakupi dovoljno kamena crkva sama doletjeti s neba. Zaista na vrhu Rumije se danas nalazi nevjerovatno velika količina iznešenog kamenja, koja jasno govori o nadi čitavih naraštaja o ponovnom vaskrsenju starog hrama.

Ove godine je grupa vjernika iz Bara i Podgorice, otišla na pokloničko putovanje na  Svetu Goru Atonsku i gdje bi drugo nego tamo, unutar, danas nagorelih, zidina drevne carske lavre manastira Hilandara, rodila se ideja o izgradnji male, metalne crkve koja bi se iznijela na vrh sveštene gore Rumije, čije ime, inače, potiče od riječi „Romejka“, što znači Hrišćanka.

Po dobijanju blagoslova od Mitropolita, inžinjer Miomir Lekić je uradio projekat hrama, a grupa neimara raznih profila, čiji rad je predvodio Milo Dragović, sagradila je crkvu u nevjerovatnom roku od svega desetak dana. Za samo dolijetanje hrama na Rumiju pobrinula se Vojska Srbije i Crne Gore čiji je helihopter crkvicu, tešku 3.5 tona, donio na vrh Rumije, što je jedinstven poduhvat vaseljensih razmjera.

Zbog  težine crkva je morala biti prenijeta iz dva dijela i tog dana , zbog kvara na helihopteru, nije mogla biti sastavljena. Sastavljena je 27. juna, uoči Vidovdana, kada je grupa vjernika iz Bara, po instrukcijama inžinjera Miomira  Lekića, prenijela na rukama nekih dvadesetak metara gornji dio crkve sa zvonikom i kupolom, težak oko 1700kg  i sastavila ga sa ostatkom konstrukcije.

Crkvu je 31. jula osveštao Mitropolit Crnogorsko-primorski Amfilohije uz sasluženje Vladike Zahumsko-hercegovačog  Grigorija i brojnog sveštenstva. Osvećenju crkve su prisustvovali predstavnici 22 crnogorska plemena koji su iznijevši po kamen i ugradivši ga u kamenu obzidu hrama na taj način simvolično ugradili cijelu Crnu Goru u ovaj  zavjetni hram.

Osvećenju je prisustvalo nekoliko hiljada vjernika uzrasta od tri do osamdeset tri godine, što je kad se uzme u obzir krajnja nepristupačnost ovog vrletnog predjela, više nego dovoljan pokazatelj, s kolikim su oduševljenjem Barani dočekali ovaj hram.